Met toestemming van een cliënt die ik mocht begeleiden, geef ik hier haar getuigenis weer.
De oudste kinderen zijn uit het huis aan het vliegen, de jongsten vragen alsmaar minder aandacht. Mijn taak als huismoeder begint uit te doven.
Vijftien jaar lang stelde ik me weinig vragen bij wat ik aan het doen was. Mijn pad stippelde zich als vanzelf uit. Aan die zekerheid dreigde een einde te komen. Mijn bootje verliet de kabbelende beek, op de open zee voelde ik me onwennig. Ik dobberde rond zonder doel en wie niet weet welke koers hij vaart, kan ook geen wind in de zeilen vangen.
Op dit kruispunt van mijn leven hielp Carine de wegwijzers zoeken. Tijdens de sessies hielp ze mij graven naar mijn drijfveren. We overliepen samen sterktes en valkuilen, mogelijkheden en beperkingen. Alles werd op een rijtje gezet. Het kompas in mezelf kreeg weer richting.
Nu heb ik het gevoel opnieuw te weten waar ik mee bezig ben en waar ik mee bezig wil zijn. Mijn leven nam niet een compleet andere wending, maar dank zij kleine zaken, nieuwe inzichten, het anders kaderen, weet ik weer welke koers aan te houden. De zeilen staan niet permanent bol, maar als er wind is, gaat het de goede richting uit. Het was een verhelderende ervaring.
Heb jij ook het gevoel dat je in deze fase van je leven maar wat dobbert in je bootje en wil je meer wind in de zeilen krijgen? Contacteer me voor een vrijblijvend ontmoetingsgesprek waarin we bespreken wat jouw vraag is en hoe mijn aanpak werkt.